HARAM-ŞÜKRETME

Allah insanı yaratmış,diğer canlılardan farklı ve üstünlüğü ifade eden akıl ve düşünce vermiştir.

          İnsanlar yanyana gelmiş,kendi davranış kurallarını oluşturmuştur.Bu sosyal davranış kuralları ile davranışlarını sınırlandırmıştır.Böylece herkes eşit şartlara kavuşmuştur.

          İnsanlığın yaratılış gayesi,alemler ve içindeki dünyada yaşayan insanların davranışlarının aşırlığından ve şeytani-İblis’in yolu etkili olurken;Allah insanları iyiye,güzele,doğruya yani rahmani yola,Sırat-ı Müstakime yönlendirmek için peygamberleri vasıtasıyla ilahi kurallar bütününü göndermiştir.

          Allah’ın emir ve yasaklarınauymayan söz ve davranışlar haramdır.

          Bu dünyaya bir daha gelecek değiliz ya…Fırsatları değerlendirelim anlayışıyla haram işlere bulaşarak insanları kötü,çirkin ve yanlış işlere yöneltir.

          Yalanın,haramın,talanın baş tacı olduğu ülkelerde dürüstlük,güzel ahlak garip kalır.

          Öyle ki insanlar nefsinin kölesi olarak doyumsuz yaşar ve şükürsüz olur.

          Allah insanlara nimet vermiştir. Nefsin malzemesi aşırılık,azgınlık,doyumsuzluk,fitnelik,fesatlık,kıskançlık gibi duygu ve davranışlar şükretmeyi önler veya azaltır.

          Maddi bakımdan zengin olanlar daha çok şükretmesi gerekir.Bu dünyada zengin olmanın öbür dünyada hesabı vardır. Fakirlere göre kat kat şükretmesi vaciptir. Bir hadisi şerifte,”Bu ümmetin fakirleri zenginlerden beş yüz sene evvel girerler.” Buyrulmaktadır.(Ş.Tebrizi) Tabi bu ifademiz iman-itikat sahipleri içindir.

          İnsanların özü,sözü ve davranışları birbirine uygun olması gerekir. Bu durum Allah’ın emir ve yasaklarına uyulmasını da belirtir.

          İbadetlerini gösteriş için yapan insanlar vardır. Bu insanların dili başka,yaptığı başka,yaşadığı başkadır. Hz. Muhammed Efendimiz bir sohbette ifade ettiği üzere “Onlar namaz kılarlar ve oruç tutarlardı..Ancak kendilerine haramdan bir şey  verildiği zaman hemen atılıp onu alırlardı. Bundan dolayı Allah onların amellerini kabul etmedi” buyurdu.Hiyet’ül Evliya)

          Sipahinin atını çalmışlar. Bunun üzerine arkadaşlarından kimisi suç senin,kimisi Seyis kabahatli,ahırı açık bırakmıştır diye söylerken Sipahi “Sübhanallah ! Suç bizimde atı çalan hırsızın hiç mi suçu yok? Demiştir.

          Şükredelim,haramdan kaçalım,cennetin yolunu bulalım!